31

uzun bir aradan sonra soruyor:
"hiç mi anlamadın sana karşı hislerimi, seni daha farklı da sevdiğimi? oysa ben çok fazla belli ettiğimi düşünürdüm. ve hatta bu yüzden kendime kızardım."
cevap veriyorum:
"gerçekten anlamadım aslında. bazen küçücük şeylerden "acaba" dediğim anlar olmuştu ama hemen akabinde "koskoca insanlarız, bir şey hissetse söylerdi" diye düşünerek üstünde hiç durmamıştım."


öyle ya..
ben hiçbir zaman anlamadım böyle şeyleri.. 
yapmadığımdandır belki de.. 
seviyorsam hiç çekinmeden söylerim/söyledim.. 
kızgınsam bilir herkes, mutluysam bilir, seviyorsam bilir, sevmiyorsam da bilir. 
hiç A söyleyip altından B'yi anlasın kurmacalarını yapabilecek kadar zeki olamadım.. 
ve hiç A söylerken altından B çıkarmam gerektiğini de anlamadım/anlayamadım.. 
ben hep "ne diyorsam odur ve o kadardır" düzlüğünde yürüdüm.. 
ve hep karşımdakileri de öyle algıladım.. 

düzde yürümek kolaydır.. netlik rahatlatıcı çünkü.. 
açık olmak iyidir.. gizlenmek saklanmak ise çok yorucu..