48

son dört yılını ayda en az iki yolculukla geçiren bir kadın olarak, 2014'te birden yolculuklarım kesildiğinden beri, kendimi hep eksik hissediyorum.. umarım 2015 bana, eski halime geri dönüp yeniden yolculuk yapma fırsatı sunar.. çünkü yolculuklar ki benim en sağlam dostlarım.. otobüs pencereleri ki bana kendimle hesaplaşma fırsatı sunan ayırıcılar.. bir çantaya sığmak ki özgürlüğüm..

en son eylül ayında bir Çeşme yolculuğu yapmıştım.. bu kadar uzak kalınca yolculuklardan çanta hazırlamayı da unutuyor insan.. ama unutmayacağım şeyler daima belli: yeni keşfettiğim şarkılar eklenmiş hali ile ipodum ve kitabım..

sabah 5'te kalkıp çantamı hazırladım ve 7 gibi evden çıktım.. ipodum hazırdı dün geceden.. okumak için Kafka'nın Dönüşüm'ü ve Tabutmag dergisini almıştım.. ama otobüs hareket eder etmez anında uykuya daldım.. yorgunluk bu olsa gerek gerçekten.. aylar sonra heyecanla yolculuğa çıktım ama uykuda geçti tüm yol.. hatta feribota bindiğimizde martı çığlıklarından uyandım ama otobüsten inip de çok sevdiğim martıları izlemek ve fotoğraf çekmek bile uykudan daha önemsiz geldi o an.. uykuya devam ettim.. Gebze'de otobüs feribottan inerken sisli denizi görünce kendime kızsam da (üşenmeyip inseydim keşke diye) uyku kızgınlığımı bile yaşamama fırsat vermeden yine ele geçirdi beni..

bir yolculuk da böyle olsun madem.. yorgunluğumu atıp döneceğim ve enerji depolayacağım bir İstanbul turu olur umarım..