39

gündüz cafenin işlerinden fırsat kaldıkça okuyarak geçirdim vaktimi.. ve nihayet 1 ocak tarihli Cumhuriyet Kitap ekini bitirebildim..


demiş ki Ingrid Bergman: "Mutluluk, sağlıklı bir yaşam ve sağlıksız bir hafızadan ibarettir." 
haksız sayılmaz aslında.. ama sanırım mutsuz anıları, mutlu anılardan fazla olan insanlara daha çok uyuyor gibi.. ve ciddi bir nokta var bence gözardı ettiği: 'hafızamızın sağlıksız kısımlarını yönetememek!'.. yani mesela mutsuz anılarımız sağlıklı kısımda, mutlu anılarımız sağlıksız kısımda ise, ters teper bu teori :)
insan unutacağı anıları seçebilseydi ne güzel olurdu hayat..:)
(not: üstünden onca yıl ve onca film geçmesine rağmen, hala en iyi filmler listemde ilk onda yer alan Eternal Sunshine of the Spotless Mind, kesinlikle bir daha izlenmeli fırsat bulunca..)


demiş ki Enoch Powell : "Her gün günlük tutmak, kişinin her gün kusmuğuyla karşılaşmasına benzer."

kesinlikle katılmıyorum..  her gün yazman, daha sonra sürekli okumanı gerektirmiyor ki :) benim gibi yapabilirsin.. beynimin bazı anıları uğraşsam da hatırlamayacak kadar ciddi derecede ötelediğini farkettikten sonra tutmaya başladığım tek cümleli günlüğüm mesela.. hep yazdım; bir gün yine unuttuğum bir anı ile karşılaşırsam günlüğümü açıp o güne bakabileyim diye.. ama hiç geriye dönüp sürekli okumadım yazdıklarımı.. hatta hiç okumadım..
sorun günlük tutmak, yazmak değil.. sürekli yazdıklarının içinde tıkılı yaşamak bence..